Share the post "Μονογαμία και πολυγαμία: πρόκληση ή προβληματισμός;"
Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία είναι οργανωμένη στη βάση μιας δυαδικής -κατά προτίμηση ετεροφυλικής- συνύπαρξης των μελών της. Η αξία αυτή είναι τόσο ισχυρή που οποιοσδήποτε ή οτιδήποτε την αμφισβητεί, είτε απορρίπτεται είτε γίνεται αντικείμενο έντονων επιθέσεων. Ακόμα και το να ζει κάποιος μόνος ή σε μια ηλικία -που ποικίλει από εποχή σε εποχή- είναι λόγος χλευασμού, κριτικής, ντροπής και μειονεξίας, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Οι χαρακτηρισμοί της κατάστασης αυτής έχουν όλοι τους αποκλειστικά αρνητική χροιά (γεροντοκόρη, γεροντοπαλίκαρο, μεγαλοκοπέλα, μπακούρι κ.ά.). Για ανάλογους λόγους, και όλοι όσοι υπερασπίζονται το δικαίωμά τους για διαφορετικά σχήματα σχέσεων -όπως οι πολυγαμικές- αντιμετωπίζονται με καχυποψία και απόρριψη. Υπάρχει η αντίληψη πως ένα άτομο -που έχει διαφορετικές παράλληλες σχέσεις- δεν αγαπά αληθινά, εξαπατά κλπ. Η αρχή της μονογαμίας αρκεί από μόνη της για να κριθεί ο οποιοσδήποτε αποκλίνει από αυτήν ή την αμφισβητεί ως «παρά φύση».
Πολλές είναι οι έρευνες διεθνώς που καταδεικνύουν πως το 40% του πληθυσμού έχει απατήσει το/τη σύντροφο/σύζυγό του, το δε 80% έχει σκεφθεί να το κάνει. Όσον αφορά δε στις ερωτικές φαντασιώσεις, το 50% ερεθίζεται στη φαντασίωση μιας ενδεχόμενης ερωτικής συνεύρεσης με περισσότερους του ενός ερωτικούς συντρόφους ταυτόχρονα. Οι αριθμοί αυτοί μιλούν από μόνοι τους. Ζούμε σε μία μονογαμική κοινωνία αλλά στις σκέψεις και στις φαντασιώσεις μας κυριαρχεί η πολυγαμία.
Η πραγματικότητα μας αναγκάζει να παραδεχθούμε πως η μονογαμική στάση ζωής και το όνειρο για τον έναν και μοναδικό οδηγεί συχνά σε σωρεία προβλημάτων και διαψευσμένων ονείρων, όπως η κακή έως ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή, μετά από κάποια χρόνια, η συναισθηματική αδιαφορία ή/και κακοποίηση, η ζήλια, ο έλεγχος του άλλου κλπ. Από τις επιπτώσεις των αρνητικών πλευρών και τη δυστυχία της μονογαμικής ζωής συντηρούνται πολλοί ψυχαναλυτές και από αυτές προέρχεται ένα μεγάλο μέρος των τεράστιων κερδών της φαρμακοβιομηχανίας από την πώληση των Viagra και άλλων βοηθημάτων αποκατάστασης της στυτικής λειτουργίας «ξεψυχισμένων πουλιών», ακόμα και νεαρών ανδρών, των αγχολυτικών και των αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων. Στόχος της κατανάλωσης όλων αυτών των φαρμακευτικών σκευασμάτων και της καταφυγής σε θεραπευτές/ψυχαναλυτές είναι η συντήρηση, η αναστύλωση και η διατήρηση αυτού που η κοινωνία μας υποστηρίζει πως είναι καλό για ΟΛΟΥΣ, η απόλυτη ευτυχία -δηλαδή η μονογαμία- αλλά που ταυτόχρονα οι περισσότεροι, δυστυχώς, φαίνεται να μην το αισθάνονται…
Μονογαμία
Οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν με την άποψη πως ο αποτελεσματικότερος τρόπος, για να διατηρήσουμε ζωντανό το ενδιαφέρον μας για τη ζωή, είναι η ύπαρξη υγειών σχέσεων. Μας βοηθούν να εξελιχθούμε και να ανακαλύψουμε νέες πλευρές του εαυτού μας, αποτελώντας μία συνεχή πρόκληση. Όλοι σχεδόν θεωρούν πως είναι καλό να έχουμε πολλούς φίλους γιατί παίρνουμε από τον καθένα τους και κάτι διαφορετικό. Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά στην απόκτηση περισσοτέρων του ενός παιδιών καθώς, με τον τρόπο αυτόν, δημιουργείται μια μεγαλύτερη ποικιλομορφία σχέσεων στην οικογένεια. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να συμπεράνει κάποιος πως το ίδιο θα μπορούσε/έπρεπε(;) να ισχύει για όλους τους τομείς της ζωής και, ως εκ τούτου, και για την ερωτική μας ζωή. Ο μονογαμικός μας πολιτισμός, όμως, απαιτεί από εμάς να αρκούμαστε σε όνειρα και φαντασιώσεις, όσον αφορά στην ελευθερία επιλογών στην ερωτική και συναισθηματική μας ζωή. Ενώ σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας κάνουμε τα πάντα για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας -μεταναστεύουμε, αγωνιζόμαστε για καλύτερη καριέρα, εργασία, επίτευξη αθλητικών επιδόσεων κ.τ.λ.-, όσον αφορά στην ερωτική μας ζωή, είμαστε πολύ πιο μετριοπαθείς και ολιγαρκείς. Αντί να πάρουμε μία απόφαση να αλλάξουμε τα πράγματα, π.χ. επιτρέποντας τον εαυτό μας και τη/το σύντροφό μας και για μια άλλη σχέση, το 80% από εμάς προτιμά να ζει σε μία ερωτικο-συναισθηματική μιζέρια, να παίρνει ψυχοφάρμακα, να τρέχει σε ψυχοθεραπείες, να αυνανίζεται, βλέποντας πορνοταινίες, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει σεξουαλικά με τη σύντροφο/σύζυγό του, και να αρκείται απλά στο να φαντασιώνει όλα όσα θα ήθελε να κάνει…
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από εμάς δεν τολμούν να ζήσουν βάσει των όσων νιώθουν και επιθυμούν -δηλαδή πολυσυντροφικά ή πολυγαμικά- σε μία κοινωνία που υπερασπίζεται με κάθε μέσο τη μονογαμία. Αν το έκανε φανερά, θα ήταν σαν να αποτολμούσε να οδηγήσει στο αριστερό ρεύμα, σε μία χώρα όπου όλοι οδηγούν στο δεξί. Το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό…
Σε ατομικό επίπεδο, ο οποιοσδήποτε, αν το επιθυμούσε, θα μπορούσε να ζήσει πολυσυντροφικά. Σε ένα ευρύτερο, όμως, κοινωνικό επίπεδο, θα δημιουργούνταν προβλήματα, με κυριότερο αυτό της ζήλιας. Η ζήλια μπορεί να πάρει πολλές μορφές αλλά η σημαντικότερη -στην περίπτωση μιας πολυγαμικής στάσης ζωής- έχει να κάνει με το φόβο της απώλειας του συναισθηματικού ενδιαφέροντος του άλλου. Σε μια μονογαμική κοινωνία, ένας τέτοιος φόβος είναι πολύ βάσιμος, επειδή γαλουχηθήκαμε με τη νοοτροπία πως, για να ξεκινήσουμε μια καινούργια σχέση, θα πρέπει να τελειώσουμε την ήδη υπάρχουσα. Τι θα συνέβαινε, όμως, αν είχαμε μεγαλώσει μαθαίνοντας πως κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου απαραίτητο, όπως συμβαίνει σε εκείνες τις μουσουλμανικές χώρες όπου η πολυγαμία αποτελεί επίσημο θεσμό; Τότε, θα το θεωρούσαμε σίγουρα ως κάτι το «φυσιολογικό». Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπήρχε καθόλου ζήλια. Θα υπήρχε, αλλά σε πολύ διαφορετική κλίμακα, όπως συμβαίνει κάποιες φορές με τις φιλικές μας σχέσεις. Ζηλεύουμε κρυφά ή φανερά κάποιον φίλο ή φίλη που νομίζουμε πως προτιμά περισσότερο κάποιον άλλο φίλο από εμάς αλλά, συνήθως, δεν τρελαινόμαστε από αυτό και ούτε τερματίζουμε τη φιλία μας εξαιτίας του. Και αυτό γιατί μαθαίνουμε από τα γεννοφάσκια μας πως η αγάπη προς πολλούς, ταυτόχρονα, φίλους είναι απόλυτα επιτρεπτή.
Πολυγαμία
Επίλογος
Είναι υπερβολικά δύσκολο να καταφέρουμε να αποστασιοποιηθούμε από αυτό με το οποίο έχουμε γαλουχηθεί και βάσει του οποίου ζούμε, όταν χρειάζεται να αξιολογήσουμε κάτι το πολύ διαφορετικό. Φανταστείτε να περπατάτε με τα ρούχα σας ή με το μαγιό σας σε μία συνηθισμένη καλοκαιρινή παραλία και μετά από 100-200 μέτρα να βρεθείτε σε μία απομονωμένη παραλία γυμνιστών. Το ίδιο πράγμα, που μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν θα θεωρούνταν προσβλητικό, εκεί θεωρείται φυσιολογικό, και το αντίστροφο.
Δεν γνωρίζω πόσοι από εμάς θα κατάφερναν να ζήσουν πολυσυντροφικά/πολυγαμικά ή σε ανοιχτή σχέση με ένα άτομο που αγαπούν πολύ -με την έννοια να έχει το δικαίωμα και το άτομο αυτό να πηγαίνει με όποιον άλλο σύντροφο θα επιθυμούσε- κι αυτό εξαιτίας των λόγων που παραπάνω παρέθεσα και άλλων τόσων, που για την οικονομία του χώρου, συνειδητά παραλείπω. Πιστεύω, όμως, πως -όπως δείχνουν και όλα τα στοιχεία- η μονογαμική στάση ζωής αποδυναμώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Στο σύγχρονο πολιτισμό, ο άνθρωπος, έχοντας επιλύσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της άμεσης ανάγκης επιβίωσης, έχει μεγάλα συναισθηματικά αποθέματα που ζητούν να επενδυθούν σε άλλους. Είναι θέμα μερικών δεκαετιών έως ότου γίνει -ίσως- το τελευταίο βήμα προς μία κοινωνία όπου τα άτομα θα θέλουν να κάνουν πράξη όλα όσα έως τώρα προτιμούν απλά να φαντασιώνουν και να ονειρεύονται…
Dr. Σάββας Ν. Σαλπιστής, M.Sc., Ph.D.
Κλινικός Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Στοκχόλμης ενηλίκων και παίδων
Διπλωματούχος Ψυχοθεραπευτής
Βασιλικού Ιατροχειρουργικού Ινστιτούτου Karolinska Στοκχόλμης
Για την υπηρεσία online ψυχολόγος (online συνεδρίες) κάντε κλικ ΕΔΩ
Για ραντεβού στο γραφείο του Σάββα Ν. Σαλπιστή Ph.D. κάντε κλικ ΕΔΩ
Ψυχολόγος Θεσσαλονίκη , Ψυχολόγοι Θεσσαλονίκη , Ψυχολόγος Θεσσαλονίκη κέντρο , Ψυχολόγοι Θεσσαλονίκη κέντρο , Ψυχολόγος Online , Ατομική ψυχοθεραπεία , Θεραπεία ζεύγους , Θεραπεία ζεύγους θεσσαλονίκη, Θεραπεία παιδιών και εφήβων , Συμβουλευτικές συνεδρίες Θεσσαλονίκη, Συμβουλευτικές συνεδρίες
Θα προσπαθήσω να εκφράσω τις παρατηρήσεις μου στο άρθρο αυτό καθώς πιστεύω πως υπάρχουν πολλά κενά πάνω στο θέμα που πραγματεύεται. Κατ’ αρχάς πρώτα απ’ όλα θέλω να πω την δική μου άποψη έτσι ώστε να γίνει ξεκάθαρο με ποιο τρόπο η γνώμη μου επηρεάζει τις απόψεις μου στο συγκεκριμένο ζήτημα:
«Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει την δυνατότητα να επιλέξει αυτό που είναι σωστό για εκείνον. Όπως δεν πρέπει να ακολουθεί κοινωνικά στερεότυπα έτσι δεν θα έπρεπε να στρέφεται αντιδραστικά εναντίον τους γιατί έτσι υποτιμά τον εαυτό του και δεν ακούει τα πραγματικά θέλω του. Για να τα ακούσει κανείς όμως, πρέπει ίσως να αντικρύσει την αλήθεια ενός εαυτού που αποφεύγει να δει…»
Με αυτό πιστεύω να κάνω ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος για μένα οπότε δεν αποσκοπώ να αντικρούσω τις απόψεις του άρθρου αλλά να τις κρίνω ορθολογιστικά.
Ξεκινώντας λοιπόν με τα στατιστικά παραλείπονται οι πηγές τους και η εμπειρία μου σε στατιστικές αναλύσεις, με κάνει να αμφισβητήσω τους στρογγυλούς αριθμούς στα ποσοστά, τα οποία συνοδεύονται από μια εισαγωγή που προδιαθέτει τον αναγνώστη προβάλλοντας ήδη την άποψη του συγγραφέα.
Επιχειρηματολογώντας για τα προβλήματα των μονογαμικών σχέσεων υποστηρίζετε πως αυτές οι σχέσεις είναι φθίνουσες και πως έχει στηθεί από πίσω μια ολόκληρη βιομηχανία που στηρίζει αυτό το μοτίβο. Παρότι δεν είναι απόλυτο αυτό νομίζω είναι το λιγότερο ουσιαστικό όταν κάποιος δει τα πράματα σε προσωπικό επίπεδο και όχι σαν κοινωνικό φαινόμενο. Παραλείπετε όμως εντελώς να αναφέρετε την ευθύνη των προσώπων που συμμετέχουν στη σχέση και τη συμβολή τους σε αυτή τη φθίνουσα κατάσταση. Αυτονόητο μεν αλλά σημαντικότατο (κατά τη γνώμη μου πάντα) δε. Ακούγεται αρκετά ιδανικό να λύνει τα προβλήματα μας μια αλλαγή στις επιλογές μας στη ζωή παραμένοντας ίδιοι εσωτερικά. Αντίθετα πιστεύω πως όταν ο κάθε άνθρωπος, δει τον εαυτό του εσωτερικά και ανακαλύψει τις αδυναμίες του, τις ανασφάλειες του και τις φοβίες του τελικά δεν έχει πραγματικά κανένα απολύτως νόημα τι θα επιλέξει γιατί απλά θα ξέρει τι είναι αυτό που θέλει κάθε περίοδο στη ζωή του. Η στάση ζωής, τα συναισθήματα και ο χαρακτήρας μας δεν είναι ποτέ στατικά και ακριβώς βάσει αυτού του γεγονότος δεν υπάρχει γενικά σωστό και λάθος.
Ακόμη να προσθέσω (αν αντιλαμβάνομαι σωστά το επιχείρημα) ότι όντως είναι δύσκολο να αποτάξεις τα κοινωνικά στερεότυπα από πάνω σου, αλλά το επιχείρημα των μουσουλμανικών κοινωνιών είναι ατυχές, λόγω της άνισης θέσης της γυναίκας ειδικά σε αυτές τις κοινωνίες.
Να σημειώσω επίσης ότι κάθε είδους σχέση έχει ρίσκο, και η επιλογή του είδους δεν πρέπει να γίνει βάσει στατιστικής, φυγόπονης στάσης ή ενθουσιασμού από μια ιδέα που εντελώς μαρκετίστικα έρχεται να μας σώσει. Έτσι προδικάζουμε το αποτέλεσμα ότι και να διαλέξουμε και δεν το αφήνουμε να εξελιχθεί από την μοναδικότητα που έχει καθένας μέσα του (εξελίσσεται δηλαδή μέσα από στερεότυπα και αρνητικές πτυχές των συμμετεχόντων).
Τέλος θα συμφωνήσω σε ένα πράγμα αλλά θα το γενικεύσω:
«Να μην φαντασιωνόμαστε ιδανικές καταστάσεις ενώ πραγματικά πολλά είναι στο χέρι μας. Απλά η αλλαγή για να είναι ουσιαστική πρέπει να έρχεται από μέσα μας με ειλικρίνεια χωρίς φόβους και αμφιβολίες αλλά με ρίσκο και θάρρος ενάντια στον κόσμο αλλά πολύ περισσότερο ενάντια στο κομμάτι του ίδιου μας του εαυτού που μας δεσμεύει.»
Σας ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε και να σχολιάσετε με τόσο διακριτικό τρόπο το παρόν άρθρο.
Καλή σας συνέχεια!
Πιθανωτατα εχετε δικιο, δηλαδη η μονογαμια επιβληθηκε, ή εν πασει περιπτωσει επικρατησε για καποιους λογους εξωτερικους. Και οχι διοτι υποσχεται μεγαλυτερη χαρα, ευτυχια ή ικανοποιηση στον ανθρωπο. Νομιζω ομως οτι και η πολυγαμια, τυχον εξωθεν κοινωνικα επιβαλόμενη σε συγχρονες κοινωνιες, παλι προβληματικη θα ηταν, ισως με αλλης ταξεως προβληματα. Και παντως νομιζω οτι δεν θα εφερνε μειωση της απασχολησης ψυχοθεραπευτων και φαρμακευτικης δαπανης. Πιστευω συγκεκριμενα οτι η απλη ελλειψη νοηματος, ή η καταθλιψη,ή οι συναισθηματικες διαταραχες, ή, ακομη περισσοτερο η “οριακη”φυση της κανονικοτητας εχουν συνθετη αιτιολογια και δεν θα εξαφανιζονταν, ουτε θα μειωνονταν σοβαρα, με απλη αλλαγη μοντελου απο την μονογαμια στην πολυγαμια. Φυσικα ολα αυτα μια υποθεση ειναι. Ισως και να ειναι αληθεια οτι σε διαφορετικες φασεις της ζωης του εχει και αλλες αναγκες ως προς τις ερωτικες του σχεσεις ο καθε ανθρωπος.
Υπαρχει βεβαιως και το επιπλεον ερωτημα: Η πραγματωση της φαντασιωσης και η μετατροπη της σε τρεχουσα, διαρκη και μονιμη πραγματικοτητα ειναι βεβαιο οτι θα εκανε καποιον ευτυχεστερο μακροπροθεσμα; Αμφιβαλλω. Ισως και να γινοταν εφιαλτης.
Εν παση περιπτωσει ομως η δυνατοτητα καποιου ή καποιας να συναπτει ΘΕΣΜΙΚΑ πολυγαμικη σχεση, ισως επιτραπει στο μελλον. Αν και προσωπικως προτιμω την σεξουαλικη φαντασιωση!
Αγαπητέ κε cthemelis,
ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σχόλιό σας. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν έχει ως σκοπό την πριμοδότηση της πολυγαμίας αλλά την παράθεση κάποιων σκέψεων και προβληματισμών γύρω από το σημαντικό θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων.
Η άποψη πως η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων και η προσφυγή σε ψυχαναλυτές ή ψυχοθεραπευτές ενισχύονται (και) από τα προβλήματα του μονογαμικού μοντέλου συνύπαρξης, φυσικά και δεν σημαίνει πως το αντίθετο, δηλαδή, ο πολυγαμικός τρόπος σχέσεων, οπωσδήποτε, θα σήμαινε και τη μείωσή τους.
Έχετε απόλυτο δίκαιο πως η εμφάνιση ψυχικών προβλημάτων είναι αποτέλεσμα της συνέργειας πολλών παραγόντων, όχι πάντα γνωστών σε εμάς. Μια ενδεχόμενη αλλαγή μοντέλου συνύπαρξης είναι ΕΝΑΣ από αυτούς και, σε καμία περίπτωση, δεν θα αρκούσε από μόνος του για να εξαλείψει ή να μειώσει δραστικά την εμφάνιση διαφόρων ψυχικών προβλημάτων. Ακόμα και αν συνέβαινε αυτό, πιθανότατα, κάποια άλλα θα εμφανίζονταν…
Η πραγμάτωση μιας φαντασίωσης απομυθοποιεί μεν, κάποια στιγμή, το αντικείμενό της, αλλά, ευτυχώς(!!!), ελευθερώνει χώρο για νέες και πιο φρέσκες φαντασιώσεις, γιατί αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του ανθρώπινου ψυχισμού…!!!
Σ. Σαλπιστής
Το παραπάνω άρθρο είναι πράγματι απίστευτα ενδιαφέρον και παραδόξως μου φαίνεται απόλυτα λογικό εαν σκεφτεί κανείς τα πρότυπα και τις αντιλήψεις με τα οποία έχουμε όλοι μεγαλώσει μέχρι σήμερα και είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το θάρρος να εκφράζονται και να υποστηρίζουν απόψεις με λογική επιχειρηματολογία ακόμα και εαν αυτές φαντάζουν άκρως πρωτοποριακές για το σημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι και που θα μπορούσαν να γίνουν η αφορμή για αρνητικά σχόλια.Ωστόσο θα ήθελα να αντιπαραθέσω τα εξής καθαρά απο προσωπική πείρα:
Κατα την γνώμη μου ο αληθινός έρωτας είναι φτιαγμένος να απευθύνεται και να αφορά ένα μόνο πρόσωπο. Όταν πραγματικά βρεις τον μεγάλο έρωτα, το ιδανικό ταίρι για σένα, δεν υπάρχει κανένας πειρασμός γύρω. Εξαφανίζονται όλοι, όχι γιατί δεν πρέπει να κοιτάξεις, όχι γιατί δεν πρέπει να φλερτάρεις, όχι γιατί δεν πρέπει να απατήσεις, αλλά γιατί απλά δεν υπάρχουν, δεν τους βλέπεις. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από τον έρωτά σου, ζεις και αναπνέεις γι’ αυτόν, του ανήκεις ολοκληρωτικά κι είσαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτή την παραχώρηση της ελευθερίας σου, είσαι ευτυχισμένος. Αλλά το θέμα είναι εφόσον έχουμε μάθει στις σεξουαλικές σχέσεις και στις εφήμερες σχέσεις, είμαστε σε μια καταναγκαστική κατανάλωση εραστών, είναι στο αίμα μας πια. Για να βρεις τον μεγάλο έρωτα, πρέπει να βρεις πρώτα τον εαυτό σου. Και να γίνεις πρώτα εσύ ο ιδανικός σύντροφος μόνο έτσι θα μπορέσεις να βρείς την ανταπόκριση που ζητάς καθώς όπως και στην φυσική έτσι και στις ανθρώπινες σχέσεις ισχύει ο νόμος της δράσης-αντίδρασης.Με αυτόν τον τρόπο εαν δούμε όλοι ξεχωριστά ο καθένας τα λάθη του,μάθουμε τον εαυτό μας και υπάρχει φυσικά με το ταίρι μας χημεία,επικοινωνία και συμβατότητα τότε θα μπορούσαμε να έχουμε υγιείς σχέσεις.
Επίσης ειπώθηκε στο άρθρο οτι όπως έχουμε πολλούς φίλους ή πολλά παιδιά έτσι θα ήταν λογικό να έχουμε παράλληλα περισσότερους απο έναν ερωτικούς συντρόφους.Όντως μπορούμε να έχουμε πάνω απο έναν φίλο και πάνω απο ένα παιδί και να τους αγαπάμε όλους πάνω κάτω το ίδιο αλλά εαν δεν απατώμαι βιολογικά τουλάχιστον ο καθένας απο εμάς έχει μόνο έναν μπαμπά και μόνο μία μαμά.Σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους το θέμα της γονιμοποίησης αφορά μονάχα δύο ανθρώπους και συγκεκριμένα έναν άντρα και μια γυναίκα και κατ επέκταση το ίδιο ισχύει και στην σεξουαλική πράξη.Αυτό που ονομάζουμε sex μπορεί να επιτευχθεί ανάμεσα σε δύο άτομα μόνο ανεξάρτητα απο πόσοι μπορεί να είναι τριγύρω και τι μπορεί άλλο να κάνουν,το σεξ σαν πράξη αυτή καθεαυτή(δεν βάζω μέσα ούτε προκαταρκτικά ούτε φυσικά αναφέρομαι στην παράλληλη διείσδυση σε άλλες περιοχές του ανθρωπίνου σώματος)με την οποία επιτυγχάνεται η αναπαραγωγή μπορεί να συμβεί ανάμεσα σε δύο(μιλάμε για εκείνη την στιγμή).
Επομένως είναι κατα κάποιο τρόπο σχεδιασμένο απο την φύση κάποια πράγματα να συμβαίνουν ανάμεσα σε δύο και αυτό δεν το βλέπουμε μόνο στο ανθρώπινο είδος αλλά και στα υπόλοιπα θηλαστικά.Επίσης όπως ειπώθηκε και προηγουμένως ο έρωτας για να είναι αληθινός και ουσιαστικός χρειάζεται αφοσίωση και προσοχή σε ένα μόνο πρόσωπο κάθε φορά αλλιώς η ψυχή κατα κάποιον τρόπο κατακερματίζεται και σαν αποτέλεσμα στο τέλος δεν ζείς τίποτα το ουσιαστικό,προσωπικά δεν έχω ακούσει κανέναν να είναι ερωτευμένος παράλληλα με δύο ανθρώπους.Βέβαια υπάρχει και η άποψη οτι η αγάπη και το σέξ είναι δύο διαφορετικά πράγματα αλλά κατα την προσωπική μου άποψη,κάλο είναι δύο άτομα να κάνουν σέξ όχι επειδή θέλουν το σεξ αλλά επειδή θέλουν ο ένας τον άλλον και πιστευώ οτι ο μόνος λόγος που οι άθρωποι έχουν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις που έχουν είναι επειδή είναι απαγορευμένες και αυτό όσο να ναι είναι αρκετά ερεθιστικό για τον ανθρώπινο ψυχισμό,ίσως εαν όλα ήταν επιτρεπτά να μην υπήρχαν κιόλας αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει.
Τέλος,είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο να εκφράζονται απόψεις που πραγματικά σε βάζουν σε σκέψη και σε κάνουν να φιλοσοφείς κάποια πράγματα και να τα αμφισβητείς την πραγματικότητα όπως είναι δοσμένη ακόμα και αν καταλήγεις πάλι στο δικό σου αρχικό συμπέρασμα!
Αγαπητή m.t.,
καταρχήν, θα ΄θελα να σ΄ ευχαριστήσω που βρήκες ενδιαφέρον το άρθρο και μπήκες στον κόπο να καταθέσεις τις απόψεις σου που είναι απόλυτα σεβαστές. Εκφράζουν, όμως, μία ιδανική κατάσταση που σπάνια υφίσταται για μεγάλο, τουλάχιστον, χρονικό διάστημα στην πραγματικότητα…
Το ποσοστό των διαζυγίων στη χώρα μας έχει πλησιάσει το 40%, ενώ, από το υπόλοιπο 60%, τουλάχιστον το μισό βιώνει συνύπαρξη συμβατική, αν όχι επώδυνη. Κάτι ανάλογο ισχύει και για ένα μεγάλο μέρος των ερωτικών ή συντροφικών σχέσεων…
Στο διάβα των αιώνων, ο τρόπος θεώρησης των εκδηλώσεων της ανθρώπινης σεξουαλικότητας έχει αλλάξει περισσότερες, ίσως, φορές από τη θεώρηση της οποιασδήποτε άλλης πλευράς της ανθρώπινης φύσης και λειτουργίας. Ακόμα και λίγες δεκαετίες πριν, πολλές από τις αυτονόητες σύγχρονες εκδηλώσεις της σεξουαλικότητάς μας θα θεωρούνταν ως διαστροφές, αμαρτία, παντελής έλλειψη ηθικών φραγμών κ.τ.λ. Τα δημητριακά Kellog’s, για παράδειγμα, λανσαρίστηκαν, στα τέλη του 19ου αιώνα, από τον ομώνυμο ιατρό με σκοπό τη μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας των ανθρώπων και την αποτροπή του αυνανισμού στα παιδιά…
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολύ φριχτότερες πρακτικές και τρόπους τιμωρίας εκφράσεων της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και της διπλής ηθικής που συχνά υπήρχε.
Δεν είμαι υπέρμαχος της πολυγαμίας. Απλά εκφράζω τις απόψεις και τις εκτιμήσεις μου για την πολυπλευρότητα της ανθρώπινης φύσης και την ευελιξία που θα πρέπει να μας διακρίνει, αν θέλουμε να την κατανοήσουμε χωρίς παρωπίδες και προκαταλήψεις ώστε να έρθουμε κοντύτερα στον αληθινό μας εαυτό αλλά και κοντύτερα στους άλλους χωρίς να ξορκίζουμε την όποια “διαφορετικότητά” τους…
Παρότι ιατρός, παραλειπετε κάτι ιδιαιτέρως σοβαρό κύριε Σαλπιστή. Δεν κάνετε ουδεμία αναφορά στα ΣΜΝ. Ένα άρθρο που πραγματεύεται το θέμα της πολυγαμίας δεν είναι δυνατόν να μην αναφέρεται και στη συγκεκριμένη πολύ σοβαρή παρενέργειά της. Έρπης, ηπατίτιδες, HPV θερίζουν.
Ένα θέμα μπορεί να προσεγγισθεί από πολλές πλευρές. Από τη στιγμή που είμαι ψυχολόγος, η ιστοσελίδα μου προσεγγίζει τα θέματα που πραγματεύεται κυρίως από την ψυχοκοινωνική τους πλευρά. Αφήνω, λοιπόν, τις υπόλοιπες προσεγγίσεις στους επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων και αρμοδιοτήτων και στους ανάλογους ιστότοπους που ανήκουν.
Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας.
Καλησπέρα σας! Διάβασα πρόσφατα το άρθρο σας και,έχοντας ενημερωθεί και από άλλα αντίστοιχης θεματολογίας κείμενα,θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε ορισμένες διευκρινισεις,έστω και τόσο καιρό μετά την δημοσίευση του εν λόγω κειμένου.
Ομολογουμενως,το θέμα είναι αρκετά αμφιλεγομενο όσο και ενδιαφέρον. Απλώς αναρωτιέμαι αν αντιμετωπίζουμε με μάλλον εσφαλμενο τρόπο τον όρο “πολυγαμια”. Σίγουρα,η έννοια είναι αρκετά ευρεία και κατανοώ ότι μπορεί να παρουσιάζει ποικιλία ως προς το περιεχόμενό της,όμως από όσο γνωρίζω η πολυγαμια δεν είναι απλώς η ύπαρξη μιας σταθερής σχέσης,τα μέλη της οποίας μπορούν να έχουν παράλληλες,νομιμες ή μη,περιστασιακες σχέσεις. Πολυγαμια είναι η σύναψη πολλών διαφορετικών ολοκληρωμενων σχέσεων, των οποιων όλοι οι εμπλεκομενοι είναι σύμφωνοι.
Με βάση αυτόν τον ορισμό,μήπως η πολυγαμια δεν είναι απλώς μια “φαντασίωση”,όπως λέτε και πολλοί θέλουν να πιστεύουν,αλλά κάτι πολύ πιο σύνθετο και απαιτητικό; Αν μια μονογαμικη σχέση απαιτεί υπέρ του δεοντος προσπάθεια σε όλους τους τομείς,η ύπαρξη πολλών παράλληλων σχέσεων με διαφορετικούς συντρόφους δεν φαίνεται τουλάχιστον “εξαντλητικη” για την ψυχική υγεία,λαμβάνοντας υπόψιν και την ύπαρξη συναισθηματικης και δη ερωτικής δέσμευσης (π.χ. ο χωρισμός από έναν σύντροφο δεν θα επιφέρει και αντίστοιχα συναισθήματα λύπης;); Μήπως δεν μιλάμε για την ίδια ποιότητα συναισθηματικης δέσμευσης με όλους του συντρόφους ( μου είναι δύσκολο να κατανοησω πώς μπορεί κάποιος να διατηρεί ερωτικής φύσεως συναισθήματα για πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους,έστω και διαφορετικής έντασης),αλλά περισσότερο για σχέσεις φιλιας-ερωτα που συνυπάρχουν με σεξ;
Τέλος,φέρατε ως παράδειγμα την πολυγαμια στις μουσουλμανικες χώρες. Εκεί,όμως,όπως θα μπορούσαμε να πούμε και για άλλα ιστορικά παραδείγματα,μιλάμε για μονομερη πολυγαμια και καταπίεση του γυναικείου φύλου. Σε μια δυτική κοινωνία που έχει ξεφύγει σε μεγάλο βαθμό από τέτοιου είδους νοοτροπιες,μπορεί να υπάρξει μια υγιής οικογενειακή ζωή,δεδομένου ότι οι άνθρωποι που συνυπάρχουν είναι περισσότεροι ( σχέσεις και από τους δύο γονείς) και ποια μορφή μπορεί να έχει;
Γενικότερα,θεωρώ ότι είναι πολύ απλο’ι’κο να θεωρούμε ότι πολυγαμια αναφέρεται μόνο στο σεξ και περιορίζεται μόνο σε αυτό που ονομάζουμε καταχρηστικα “ελεύθερη σχέση”. Δεν εννοώ ότι υπονοειτε κάτι τέτοιο στο άρθρο,αλλά θεωρώ ότι δεν επεξηγειτε ακριβώς τον όρο “πολυγαμια” πριν προχωρήσετε σε ανάλυση των θετικών πλευρών του.
Προσωπικά,θεωρώ τον εαυτό μου μονογαμικο τύπο. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με την αφομοιωση των κοινωνικών επιταγων και στερεοτυπων,αλλά πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται και με το χαρακτήρα μου. Δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι τέτοιο; Ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι,οι οποίοι είναι περισσότερο προσκειμενοι στη μονογαμια και το αντίθετο;
Φυσικά,δεν προσπαθώ να παρατήσω την παντογνωστρια,αντιθέτως θα με ενδιέφερε εσείς ως ειδικός να μου λύσετε τις απορίες που μου έχουν γεννηθεί και να μου δώσετε κάποιες διευκρινήσεις.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και πάλι συγχαρητήρια για το άρθρο σας!
Angie,
κατ΄αρχήν, σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας σχόλιο και για την ευκαιρία που μου δίνει να διευκρινίσω/αποσαφηνίσω ορισμένα πράγματα που όντως χρειάζονται περαιτέρω διευκρίνιση.
Ο λόγος αυτής της όποιας ασάφειας οφείλεται περισσότερο στο ότι είναι συνήθως δύσκολο, στα πλαίσια ενός σύντομου άρθρου, που ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι και «ευκολοδιάβαστο», μιας και απευθύνεται στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, να αναλύσει κάποιος επαρκώς όλες τις παραμέτρους που θίγει με τρόπο που να μην κουράσει ή γίνει βαρετό.
Ας γίνω, λοιπόν, πιο συγκεκριμένος, ορίζοντας ορισμένες βασικές έννοιες ώστε να συμφωνήσουμε και να αποσαφηνίσουμε για ποιο πράγμα μιλάμε.
1. Πολυγαμία: στην κυριολεξία και αυστηρά, σημαίνει «γάμος μεταξύ περισσοτέρων των δύο ατόμων».
Στην καθομιλουμένη, όμως, ο όρος αυτός χρησιμοποιείται -και αυτό έκανα κι εγώ- ως συνώνυμο των όρων «polyrelationship” («πολυσυντροφικότητα»[;] δεν γνωρίζω τον ακριβή όρο στα ελληνικά) και «polyamory» («πολυερωτισμός» που σημαίνουν:
2. Polyrelationship (πολυσυντροφικότητα): μια ερωτική ή/και σεξουαλική σχέση στην οποία εμπλέκονται περισσότερα από 2 άτομα. Στην πράξη, μια τέτοιου είδους σχέση μπορεί να προσλάβει πολλές διαφορετικές μορφές. Για παράδειγμα, όταν ένα ζευγάρι έχει ταυτόχρονα ερωτικές σχέσεις με άλλα άτομα, ή επίσης τρία άτομα που συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη. Οι εμπλεκόμενοι είναι αυτοί που καθορίζουν το τι ακριβώς τους ταιριάζει.
3. Polyamory (πολυερωτισμός): είναι η ικανότητα κάποιου ατόμου να νιώθει ρομαντική αγάπη για περισσότερα του ενός πρόσωπα κάθε φορά. Ένα πολυερωτικό άτομο δεν σημαίνει πως είναι, στην πράξη, ερωτευμένο με πολλά άτομα ταυτόχρονα, αλλά θεωρεί πως η αγάπη ή ο έρωτάς του δεν είναι απαραίτητο να περιορίζεται σε ένα και μοναδικό άτομο. Ένα πολυερωτικό άτομο μπορεί κάλλιστα να είναι ασεξουαλικό και πολυερωτικό ταυτόχρονα, καθώς εδώ έχουμε να κάνουμε με συναισθήματα και όχι με σεξουαλικές πράξεις.
Άλλες μορφές σχέσεων είναι:
4. Ανοιχτές σχέσεις: αφορούν τα ζευγάρια ή τα άτομα εκείνα που επιτρέπουν την ύπαρξη σεξουαλικών σχέσεων εκτός της πυρηνικής σχέσης. Οι λόγοι που διαμορφώνουν τέτοιου είδους σχέσεις είναι πολλοί, όπως π.χ. η επιθυμία μεγαλύτερης σεξουαλικής ελευθερίας, η προστασία της σχέσης από τις ματαιώσεις και την πίεση που μπορεί να δημιουργήσει η συνεχής αντίσταση απέναντι στις διάφορες προκλήσεις κ.ά.
Οι ανοιχτές σχέσεις αποτελούν την πλέον συνήθη μορφή πολυσυντροφικότητας.
Υπάρχουν και άλλες μορφές σχέσεων, αλλά θα αρκεστώ στις προαναφερθείσες που αρκούν ώστε να αποσαφηνιστεί περισσότερο το περιεχόμενο του άρθρου.
Τέλος, όσον αφορά την αναφορά σας στην πολυγαμία σε μουσουλμανικές χώρες, έχω να πω πως αυτό ισχύει μόνο για μια πολύ μικρή μειοψηφία και για πολύ λίγες, στην ουσία, μουσουλμανικές χώρες. Το φαινόμενο αυτό είναι συνηθέστερο σε χώρες της δυτικής Αφρικής και για λόγους οικονομικούς και κοινωνικούς και όχι εξαιτίας της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων, δηλαδή της καταπίεσης της γυναίκας από των άντρα.
Σας ευχαριστώ για τα ερεθίσματα!