Παιδοφιλία: όταν ο δράστης είναι γυναίκα

Παιδοφιλία: γενικά

Περίπτωση 1

Ο άνδρας που παρακολουθούσα πριν από αρκετά χρόνια για επανειλημμένα ψυχωσικά επεισόδια που είχε υποστεί, την τελευταία πενταετία πριν με επισκεφθεί, μου εκμυστηρεύθηκε κάποια στιγμή κάτι συγκλονιστικό που ποτέ πριν δεν είχε μοιραστεί με κάποιον. Από την ηλικία των 16 περίπου χρόνων, και με πρωτοβουλία της μητέρας του, άρχισε να έχει κανονική σεξουαλική σχέση μαζί της, παρόλο που υπήρχε πατέρας στο σπίτι. Μετά το θάνατο του τελευταίου, μητέρα και γιος ζούσαν κανονικά σαν ζευγάρι. Όταν η μητέρα ξεπέρασε τα εξήντα της χρόνια και μην έχοντας πλέον την ίδια διάθεση ανταπόκρισης, ο ενήλικας πλέον γιος, μετά από κάθε άρνησή της, είχε έντονες εκρήξεις οργής, έσπαζε ό,τι έβρισκε μπροστά του, μέχρι που άρχισαν τα ψυχωσικά του επεισόδια…

Περίπτωση 2

Η νέα γυναίκα, που ήρθε να με συμβουλευθεί για διάφορα θέματα που αφορούσαν στον 18χρονο γιο της, μου εκμυστηρεύθηκε κάποια στιγμή πως, εδώ και 2 χρόνια, έχει  σεξουαλικές σχέσεις μαζί του. Οι λόγοι που επικαλέστηκε για  την πρωτοβουλία της αυτή ήταν μια αναπηρία του παιδιού της που  δυσχέραινε την προσέγγιση προς το αντίθετο φύλο και «Για να μη του δημιουργηθούν κόμπλεξ που δεν μπορεί να έχει κάποιο κορίτσι», όπως ισχυρίσθηκε…

Περίπτωση 3

Το σχεδόν 6χρονο αγόρι -για το οποίο η μητέρα του ζήτησε βοήθεια, εξαιτίας επιθετικής συμπεριφοράς στο νηπιαγωγείο, δυσκολίες ύπνου και κάποιων άλλων συμπτωμάτων, ζωγράφισε κάποια στιγμή μία ζωγραφιά στην οποία ένα μικρό παιδί, ξαπλωμένο μπρούμυτα, είχε ένα μακρύ λεπτό αντικείμενο στον ποπό του. Όταν το ρώτησα «Τι παριστάνει η ζωγραφιά», μου απάντησε πως το μικρό παιδί έχει ένα μολύβι στον ποπό του. Η περαιτέρω διερεύνηση έδειξε πως η μητέρα του ήταν αυτή που έβαζε το μολύβι στον πρωκτό του παιδιού, ενώ ταυτόχρονα το υποχρέωνε να χαϊδεύει με το χεράκι του τα γεννητικά της όργανα…

 

παιδοφιλία

Μέχρι και σχετικά πρόσφατα, η επικρατούσα άποψη -ακόμα και μεταξύ των περισσοτέρων επαγγελματιών και ερευνητών της ψυχικής υγείας αλλά και των διαφόρων δικαστικών και νομικών λειτουργών- ήταν πως σχεδόν το σύνολο των σεξουαλικών κακοποιήσεων μικρών παιδιών γίνονται από άνδρες και μόνο κατ΄εξαίρεση από γυναίκες. Σπάνια έρχονταν στην επιφάνεια περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης μικρών απιδιών από γυναίκες και, όταν αυτό γίνονταν, η σημασία τους, σε μεγάλο βαθμό, υποβαθμίζονταν από όλους τους εμπλεκόμενους. Θεωρείται βέβαιο πως ο πραγματικός αριθμός των γυναικών θυτών είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν των επίσημων στατιστικών στοιχείων.

Παρόλο που η σχετική έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή είναι ακόμα σχετικά περιορισμένη, η άποψη πως οι περιπτώσεις παιδοφιλίας με θύτες γυναίκες είναι σπάνιες θεωρείται πλέον, ολοένα και περισσότερο, ως μη αντιπροσωπευτική της ισχύουσας πραγματικότητας. Αυτή η αλλαγή προσέγγισης διευρύνει την οπτική μας και τις προοπτικές κατανόησης του φαινομένου αυτού αλλά, ταυτόχρονα, διευκολύνει και ενισχύει τις προϋποθέσεις μιας αποτελεσματικότερης αντιμετώπισής του.

Τώρα πλέον, υπάρχει η βεβαιότητα πως θύματα σεξουαλικής κακοποίησης δεν είναι μόνο μικρά παιδιά και έφηβοι και των δύο φύλων αλλά και πως δράστες αυτής της κακοποίησης μπορεί να είναι κάλλιστα εκπρόσωποι και των δύο φύλων. Πέραν αυτού, υπάρχουν στοιχεία που καταδεικνύουν πως οι σεξουαλικές κακοποιήσεις που διαπράττονται από γυναίκες μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αυτές των ανδρών και όχι μόνο δεν είναι ηπιότερες σε αγριότητα αλλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι και πολύ βιαιότερες.

Αυτή η τόσο μακρόχρονη αλλά και κραυγαλέα «κοινωνική μυωπία» οφείλονταν σε διάφορα κοινωνικά και πολιτισμικά στερεότυπα και «μύθους» στα οποία θα αναφερθούμε λεπτομερέστερα στη συνέχεια.

Θα πρέπει, επίσης, να τονισθεί πως οι συνέπειες μιας σεξουαλικής κακοποίησης ενός μικρού παιδιού από μία γυναίκα -συνήθως τη μητέρα του- θεωρείται πως είναι συχνά πολύ σοβαρότερες για το θύμα απ΄ ό,τι αυτές μιας σεξουαλικής κακοποίησης που έχει διαπραχθεί από έναν άνδρα.

Σεξουαλική κακοποίηση

Οι σημαντικότεροι λόγοι αυτής της «κοινωνικής μυωπίας»

Σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς, τις κοινωνίες, αλλά και τις εποχές, η μητρότητα έγινε αντικείμενο μιας ιδιαίτερα έντονης εξιδανίκευσης, με χαρακτηριστικά στοιχεία τη φροντίδα, την αυτοθυσία, την ασφάλεια και την καθολική αφοσίωση στο παιδί. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, και μόνον η σκέψη πως μια μητέρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ίδιο της το παιδί για κάλυψη προσωπικών σεξουαλικών της αναγκών, φάνταζε ως ιεροσυλία.

Έχει διαπιστωθεί πως ακόμα και πολλά παιδιά -θύματα σεξουαλικής κακοποίησης- ανασκευάζουν και αναπροσαρμόζουν συχνά, μέχρι και την τελευταία στιγμή, τις καταθέσεις τους ώστε να συμφωνούν με τα υφιστάμενα κοινωνικά στερεότυπα για τα δύο φύλα. Κάποια από αυτά φθάνουν ακόμα και μέχρι του σημείου να ισχυρίζονται πως η σεξουαλική κακοποίηση έγινε από τον πατέρα ή κάποιο μεγαλύτερο αδελφό, πριν αποκαλυφθεί πως ο πραγματικός δράστης ήταν η μητέρα. Ως εκ τούτου, μόνον οι πολύ ακραίας μορφής σεξουαλικές κακοποιήσεις με θύτη μία γυναίκα φθάνουν συνήθως μέχρι τις αίθουσες των δικαστηρίων.

Τα διάφορα κοινωνικά στερεότυπα για τα δύο φύλα, όπως π.χ. πως οι άνδρες, γενικώς,  αποβλέπουν μόνιμα στην ικανοποίηση των σεξουαλικών τους αναγκών στη σχέση τους με το αντίθετο φύλο, έχει ως συνέπεια να μη λαμβάνεται σοβαρά υπόψη -ακόμα και από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας- το ενδεχόμενο ή ακόμα και μια υπαρκτή περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης/εκμετάλλευσης ενός παιδιού από μία γυναίκα, πολύ περισσότερο δε όταν η γυναίκα αυτή είναι η ίδια του η μητέρα.

Το στερεότυπο πως ένας άνδρας/έφηβος από τη φύση του σκέφτεται μονίμως το σεξ, είναι σεξουαλικά επιθετικός και «κυνηγός» -σε αντίθεση με μια γυναίκα ή ένα κορίτσι που θεωρείται πως έχει έναν παθητικό τρόπο έκφρασης της σεξουαλικότητάς του- και, ως εκ τούτου, έχει πάντα διάθεση για σεξ, δημιουργεί δυσκολίες στην κατανόηση και αποδοχή της εκδοχής να έχει εξαναγκασθεί να κάνει σεξ, χωρίς ο ίδιος να το επιθυμεί.

Ένας άλλος παράγοντας  είναι πως η οποιαδήποτε αναφορά σε σεξουαλική κακοποίηση ή εκμετάλλευση ενός παιδιού παραπέμπει συνήθως σε συνειρμούς διείσδυσης η οποία, όμως,  προϋποθέτει την ύπαρξη πέους, κάτι που μια γυναίκα δεν διαθέτει ώστε να θεωρηθεί άμεσα ως πιθανή ένοχος. Δύσκολα μπορεί κάποιος να φαντασθεί πως ένα αγόρι είναι δυνατόν να βιασθεί -με την κλασσική έννοια του όρου- από μία γυναίκα. Θα πρέπει, όμως, να έχουμε υπόψη πως ο βιασμός ή η σεξουαλική εκμετάλλευση ενός αγοριού μπορεί να γίνει με πολλούς άλλους τρόπους και δεν είναι ταυτόσημα με τη διείσδυση, δηλαδή, με μια κανονική συνουσία. Η φυσική αντίδραση του σώματος ενός αγοριού δεν σημαίνει απαραίτητα και συναίνεση. Επίσης, η σοβαρότητα των συνεπειών μιας σεξουαλικής κακοποίησης δεν προϋποθέτει την ύπαρξη διείσδυσης.

Τα όρια ανάμεσα σε ορισμένες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης και στη μητρική φροντίδα -που εμπεριέχει από τη φύση της, σε μεγάλο βαθμό, σωματική επαφή- είναι ασαφή, τόσο για τον περίγυρο όσο και για το ίδιο το παιδί. Ποιος θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υποπτευθεί ή να ισχυρισθεί πως μια μητέρα χρησιμοποιεί το 2χρονο, 3χρονο ή 4χρονο παιδί της για να ικανοποιήσει σεξουαλικές της ανάγκες, αν την έβλεπε να παίζει μαζί του, όντας η ίδια ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κλείνοντάς το ανάμεσα στα σκέλια της ή κάνοντας μαζί του μπάνιο στη μπανιέρα, πλένοντας και χαϊδεύοντας το κορμάκι του, αγκαλιάζοντας και σφίγγοντάς το επάνω της με τρόπο που η ίδια επιθυμεί;

Η ανοχή και αποδοχή της φυσικής εγγύτητας ανάμεσα σε μια γυναίκα και  σε ένα παιδί είναι μεγάλη και αυτονόητη -κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό, για τη σχέση ενός άνδρα με ένα παιδί- γεγονός που επηρεάζει την αποσαφήνιση και τον προσδιορισμό της πράξης αυτής.

παιδική κακοποίηση

Διάφοροι μύθοι γύρω από τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών

Το τι βλέπουμε εξαρτάται άμεσα από το τι θέλουμε ή αντέχουμε να δούμε. Έτσι, λοιπόν, οι παρακάτω ισχύοντες μύθοι γύρω από τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από γυναίκες, ιδίως μητέρες, έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις προϋποθέσεις αναγνώρισης και ανάδειξης αυτής της συγκεκριμένης πλευράς του φαινομένου αυτού:

–     Οι γυναίκες δεν κακοποιούν ή εκμεταλλεύονται σεξουαλικά μικρά παιδιά

–     Αυτό μπορεί να το κάνουν μόνο με αγόρια

–     Οι γυναίκες που κάνουν κάτι τέτοιο εξαναγκάζονται από κάποιον άνδρα ή είναι οι ίδιες ψυχικά διαταραγμένα άτομα

–     Η σεξουαλική κακοποίηση ή εκμετάλλευση από γυναίκες είναι λιγότερο επιβλαβής από αυτή των ανδρών

 

Συχνότητα

Μέχρι και πριν από 50 περίπου χρόνια, διάφορες επιστημονικές αναφορές υποστήριζαν πως η συχνότητα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, γενικώς, δεν ξεπερνά την αναλογία του ενός παιδιού ανά εκατομμύριο, η δε σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από γυναίκες θεωρούνταν ουσιαστικά ως μη υπάρχουσα. Όμως, οι ολοένα αυξανόμενες σε αριθμό αναφορές ενήλικων ατόμων προς θεράποντες ειδικούς πως έχουν πέσει, ως παιδιά,  θύματα σεξουαλικής κακοποίησης οδήγησε σταδιακά στην ολική αναθεώρηση της προσέγγισης του φαινομένου της παιδοφιλίας, με αποτέλεσμα τη διαπίστωση πως το πρόβλημα είναι απείρως συχνότερο αλλά και πολύ σοβαρότερο. Κάτι ανάλογο μοιάζει να συμβαίνει τώρα πλέον -τηρουμένων των αναλογιών- και με τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών όπου οι θύτες είναι γυναίκες.

Η ChildLine είναι μια υπηρεσία στη Μ. Βρετανία στην οποία κάθε παιδί, που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, μπορεί να τηλεφωνεί και να την καταγγέλλει. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η υπηρεσία το 2009, οι περιπτώσεις παιδιών που κατήγγειλαν πως κακοποιήθηκαν από γυναίκες αυξήθηκαν κατά 132%, στη διάρκεια των 5 προηγούμενων χρόνων. Η αντίστοιχη αύξηση, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, των σεξουαλικών κακοποιήσεων από άνδρες ήταν της τάξης του 27%. Παρόλ΄αυτά, το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου των καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης αφορούν κορίτσια που κακοποιήθηκαν από άνδρες.

Πολλές είναι οι ενδείξεις που αποκαλύπτουν την ύπαρξη μιας, κατά κάποιον τρόπο, πολιτισμικής προκατάληψης που έχει ως συνέπεια να καταγγέλλονται πολύ σπανιότερα κακοποιήσεις που έχουν διαπραχθεί από γυναίκες -ιδιαίτερα μητέρες-, σε σχέση με τον αριθμό των αναφερόμενων περιπτώσεων στις διάφορες έρευνες.

Συστηματικές έρευνες από πολλές χώρες δείχνουν πως τουλάχιστον το 20% των γυναικών και το 5-10% των ανδρών έχουν πέσει, ως παιδιά, θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης. Από το σύνολο αυτών των σεξουαλικών κακοποιήσεων, περίπου το 1/3 από αυτές έχουν  διαπραχθεί από γυναίκες, κυρίως μητέρες. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία μεταξύ των ειδικών επιστημόνων πως ο συνολικός αριθμός των σεξουαλικών κακοποιήσεων παιδιών είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που γνωστοποιείται. Το ίδιο, και ακόμα περισσότερο, φαίνεται πως ισχύει και για τις περιπτώσεις σεξουαλικών κακοποιήσεων που έχουν διαπραχθεί από γυναίκες.

Στοιχεία ερευνών από διάφορες χώρες καταδεικνύουν, επίσης, πως το 45% των περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης μικρών παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς διαπράττονται από γυναίκες.

Θα πρέπει, επίσης, να αναφερθεί πως τα ποσοστά που προαναφέρονται, ποικίλουν από χώρα σε χώρα καθώς και μεταξύ των διαφόρων ερευνών.

 

Παιδική εκμετάλλευση

Μορφές της σεξουαλικής κακοποίησης από γυναίκες

Οι μορφές έκφρασης της σεξουαλικής κακοποίησης από γυναίκες συγκροτούν ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και εκδηλώσεων που, σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαν να συνοψισθούν στα εξής:

–     Βίαιη διείσδυση διαφόρων αντικειμένων στο βρέφος ή στο μικρό παιδί

–     Λούσιμο ή πλύσιμο του παιδιού ή του εφήβου με τρόπο που ξεπερνά τα όρια μιας αναμενόμενης και σύντονης προς την ηλικία του παιδιού φυσιολογικής εγγύτητας ή αναγκαιότητας

–     Εκπαίδευση του παιδιού ώστε να ικανοποιεί σεξουαλικά τη γυναίκα-θύτη (π.χ. με τα χέρια, το στόμα ή διαμέσου σεξουαλικής επαφής)

–     Ερεθισμό των σεξουαλικών οργάνων του παιδιού διαμέσου απειλών, εκβιασμών και διαφόρων στρατηγικών άσκησης εξουσίας επάνω του

–     Σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού από έναν άνδρα με τη γυναίκα να θέλει να κοιτά

–     Βιασμός, βασανιστήρια κ.ά.

 

Βασικά χαρακτηριστικά των γυναικών-θυτών

Υπάρχει η αντίληψη πως για να φθάσει μία γυναίκα/μητέρα σε σημείο να κακοποιεί σεξουαλικά ένα παιδί -πολύ περισσότερο το δικό της παιδί- θα πρέπει να είναι ψυχικά διαταραγμένο άτομο. Αν και αυτό ισχύει συχνά, δεν είναι, όμως, απαραίτητο. Υπάρχουν και γυναίκες που, φαινομενικά τουλάχιστον, δεν έχουν κάποιο ψυχικό πρόβλημα, δεν κάνουν χρήση ουσιών ή αλκοόλ αλλά ούτε και προέρχονται από πολυπροβληματικές οικογένειες.

Οι γυναίκες αυτές έχουν, συνήθως, μια κυρίαρχη θέση στην οικογένειά τους, δίνουν προς τα έξω την εικόνα της «καλής μητέρας» που νοιάζεται πολύ για το παιδί της, δεν ασκούν απαραίτητα βία και δεν απειλούν οπωσδήποτε το παιδί ώστε να μην αποκαλύψει τα όσα συμβαίνουν. Οι πατεράδες είναι, γενικώς, κατά κάποιον τρόπο «απόντες». Παρόλ΄αυτά, το παιδί αντιλαμβάνεται πως δεν πρέπει να μιλήσει για αυτά με κανέναν.

 

Κακοποίηση

Οι συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης από τη μητέρα

Οι συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης, γενικώς, περιγράφονται σε προηγούμενή μας ανάρτηση για το θέμα αυτό. Εδώ, θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε την ιδιαιτερότητα των συνεπειών της σεξουαλικής κακοποίησης ενός παιδιού από τη μητέρα του.

Για πολλά χρόνια, υπήρχε η άποψη πως η σεξουαλική κακοποίηση από γυναίκα δεν έχει ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες για το παιδί. Οι νεότερες έρευνες, όμως, αποκαλύπτουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.

Πρώτον: από τις σεξουαλικές κακοποιήσεις που εμπεριέχουν βία, αυτές που διαπράχθηκαν από γυναίκες είναι πολύ βιαιότερες από αυτές των ανδρών (π.χ. η μητέρα που βίασε την 6χρονη κορούλα της, το προηγούμενο βράδυ πριν αρχίσει το σχολείο, με την ξύλινη λαβή ενός σφυριού).

Δεύτερον: η σεξουαλική κακοποίηση από μια γυναίκα -και ιδιαίτερα όταν αυτή είναι η μητέρα- έχει πολύ σοβαρότερες συνέπειες για το παιδί, συγκριτικά με μια σεξουαλική κακοποίηση από έναν άνδρα. Η εξήγηση αυτής της παραμέτρου είναι πως ένα παιδί εξελίσσεται κυρίως μέσα από ένα πλέγμα στενών συναισθηματικών σχέσεων με αυτούς που το φροντίζουν και του δημιουργούν ένα βασικό αίσθημα ασφάλειας και προβλεψιμότητας. Όταν, λοιπόν, σε μια τέτοιου είδους σχέση ρίξει ξαφνικά τη ζοφερή σκιά της μια σεξουαλική κακοποίηση τότε, για το παιδί που βρίσκεται σε ηλικία που να μπορεί να αντιλαμβάνεται αυτό που συμβαίνει ή που έχει συμβεί, η σύγχυση, η ματαίωση και η αίσθηση εγκατάλειψης και προδοσίας που βιώνει είναι τεράστιες. Το πρόσωπο που τόσο πολύ εμπιστεύονταν και που, μέχρι πρότινος, αποτελούσε μια ασφαλή βάση για το ίδιο μετατρέπεται, από τη μια στιγμή στην άλλη, σε έναν απειλητικό εισβολέα που μόνο τρόμο και τεράστια ανασφάλεια πλέον προκαλεί.

Όσο περισσότερο χρειαζόμαστε, εμπιστευόμαστε και αγαπάμε ένα πρόσωπο τόσο μεγαλύτερη είναι η ματαίωση και ο ψυχικός πόνος που βιώνουμε όταν μας απαρνιέται…

Οι συνέπειες που έχουν παρατηρηθεί σε ενήλικες γυναίκες, που έχουν πέσει ως παιδιά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από τις μητέρες τους, είναι σοβαρότατες. Μεταξύ άλλων, δυσκολεύονται να εμπιστευθούν άλλα άτομα και μόνον η σκέψη να αποκτήσουν δικό τους παιδί τις τρομοκρατεί, δυσκολεύονται να αυτονομηθούν συναισθηματικά από τη μητέρα τους με την οποία έχουν μια άκρως αμφιθυμική και υποτακτική σχέση, επιδεικνύουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα και αυτοτραυματική συμπεριφορά.

 

Επίλογος

Η παιδοφιλία και η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αποτελούν ένα σοβαρότατο ατομικό αλλά και κοινωνικό πρόβλημα. Είναι πλέον αποδεδειγμένο πως μία σημαντικότατη παράμετρος αυτού του προβλήματος είναι πως υπάρχουν και πολλές γυναίκες/μητέρες θύτες. Για να αντιμετωπίσουμε, όμως, ένα πρόβλημα θα πρέπει πρώτα να αποδεχθούμε την ύπαρξή του. Η ισχύς των μέχρι και πριν από λίγα σχετικώς χρόνια υφιστάμενων προκαταλήψεων και στερεοτύπων εμπόδιζε αυτήν την απαραίτητη για τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος παραδοχή.

Η ευρέως ισχύουσα άποψη για την οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής κακοποίησης είναι πως πρόκειται για ψευδοσεξουαλική πράξη. Αυτό σημαίνει πως, πίσω από αυτήν, πιέζουν, θέλοντας να εκφρασθούν και να εκτονωθούν, ανάγκες ελέγχου, δύναμης, εξουσίας, οργής, φόβου και ανημπόριας παρά μια ανεξέλεγκτη σεξουαλική ορμή. Με άλλα λόγια, η σεξουαλική κακοποίηση αποσκοπεί, κυρίως, στην ικανοποίηση μη σεξουαλικών αναγκών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί, για παράδειγμα, η συχνή -τηρουμένων των αναλογιών- σεξουαλική κακοποίηση βρεφών και μικρών παιδιών με διάφορες μορφές αναπηρίας;

Το τεράστιο πρόβλημα της παιδοφιλίας και της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών καταδεικνύει για μία ακόμη φορά το πόσο έκθετα, ευάλωτα και έρμαια των διαθέσεων των ενηλίκων που τα «φροντίζουν» είναι πολλά παιδιά, με τραγικές τις περισσότερες φορές συνέπειες για την ψυχική και σωματική τους ακεραιότητα. Για το λόγο αυτό, η κοινωνία, και ο καθένας μας ξεχωριστά, οφείλει να βρίσκεται σε εγρήγορση ώστε να αποτρέπονται ή να αντιμετωπίζονται έγκαιρα οι επιπτώσεις των «σκοτεινών πλευρών» του ψυχισμού πολλών θεωρούμενων φροντιστών/γονιών μικρών παιδιών ή/και εφήβων.

 

Dr. Σάββας Ν. Σαλπιστής, M.Sc., Ph.D.

Κλινικός Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Στοκχόλμης ενηλίκων και παίδων

Διπλωματούχος Ψυχοθεραπευτής

Βασιλικού Ιατροχειρουργικού Ινστιτούτου Karolinska Στοκχόλμης

 

Για την υπηρεσία online ψυχολόγος (online συνεδρίες) κάντε κλικ ΕΔΩ

Για ραντεβού στο γραφείο του Σάββα Ν. Σαλπιστή Ph.D. κάντε κλικ ΕΔΩ

 

Ψυχολόγος Θεσσαλονίκη , Ψυχολόγοι Θεσσαλονίκη ,  Ψυχολόγος Θεσσαλονίκη κέντρο , Ψυχολόγοι Θεσσαλονίκη κέντρο , Ψυχολόγος Online , Ατομική ψυχοθεραπεία , Θεραπεία ζεύγους , Θεραπεία ζεύγους θεσσαλονίκη,  Θεραπεία παιδιών και εφήβων  , Συμβουλευτικές συνεδρίες Θεσσαλονίκη, Συμβουλευτικές συνεδρίες